In de rechtszaak ging het om werknemer die werkte in de bouwsector. Daar werd gewerkt met zware materialen en specialistische machines (tool). Na enkele incidenten op de werkvloer en nadat de organisatie diverse boetes van Inspectie SZW had ontvangen, vond de organisatie dat alle werknemers op de productieafdeling in het bezit moesten zijn van een veiligheidscertificaat. Het behalen van het certificaat verliep niet altijd even soepel en de werkgever bood daarom individuele begeleidingstrajecten aan.

Belang van veiligheidscertificaat was aangetoond

Zo ook voor de werknemer in kwestie. Na vier jaar – waarin de werknemer ook langere tijd ziek was geweest – was hij de enige in de organisatie die nog geen diploma had gehaald. De werkgever zag dat ook niet meer gebeuren en wilde de werknemer ontslaan. Binnen de organisatie waren namelijk geen andere functies voor de werknemer beschikbaar en ondertussen was een extern re-integratietraject (tool) gestart. De rechter vond dat de organisatie het belang van het certificaat goed had aangetoond. Er was geen bewijs dat de gezondheidsklachten van de werknemer de reden waren voor het niet behalen van het certificaat.

Eerder aan de slag met externe re-integratie

De rechter zag niets in het voortzetten van de arbeidsovereenkomst, maar wel in het al ingezette outplacementtraject. De rechter woog mee dat de werkgever zich jarenlang had ingespannen om de werknemer het certificaat te laten behalen. Maar het niveau van het begeleidingstraject was wel te hoog en ook had het externe re-integratietraject eerder moeten worden gestart. Aan de andere kant had de werknemer te weinig initiatief genomen om het certificaat te behalen. De arbeidsovereenkomst werd pas per 1 april 2016 beëindigd en de werknemer kreeg daarna nog een kleine vergoeding van € 6.000.
Rechtbank Limburg, 7 september 2015, ECLI (verkort): 7625