De inkomensbescherming van slachtoffers van arbeidsongevallen en beroepsziekten in Nederland blijft achter bij de internationale normen. Dat schrijven wetenschappers verbonden aan de Universiteit Maastricht in een onderzoeksrapport. Volgens hen voldoet de schadecompensatie bij beroepsrisico’s niet aan de eisen van de internationale arbeidsorganisatie ILO, onderdeel van de Verenigde Naties.

Geerlof de Mooij 31 augustus 2015, 19:15

Jaarlijks lopen naar schatting 250 duizend werknemers schade op door een bedrijfsongeval of beroepsziekte. 10 procent van hen zit na een half jaar nog steeds ziek thuis, sommigen kunnen nooit meer in hun oude functie aan het werk. Met name de werknemers die minder dan 35 procent arbeidsongeschikt zijn, blijken kwetsbaar. Uit het onderzoek blijkt dat meer dan 60 procent van de 35-minners na twee jaar is ontslagen. Het is onbekend hoeveel kosten hiermee zijn gemoeid. Belangrijke kostenposten zijn het doorbetalen van loon, medische behandelingen, verlies van productiviteit en uiteindelijk in sommige gevallen een WIA-uitkering.

De Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA) biedt onvoldoende compensatie voor het inkomensverlies, stellen de wetenschappers in het rapport. De 35-minners belanden onevenredig vaak in de WW en later in de bijstand – een wrange uitkomst van een wet die bedoeld is om mensen naar vermogen te laten werken. Het lukt vooral werkgevers in het midden- en kleinbedrijf niet om vervangend werk te vinden voor getroffen werknemers. Nederland is in het verleden herhaaldelijk op de vingers getikt door de ILO omdat de WIA niet op alle punten voldoet aan de vastgestelde normen.

Preventie


Nederland is echt een uitzondering in Europa op dit vlak
Malva Driessen, Universiteit Maastricht
‘Nederland is echt een uitzondering in Europa op dit vlak’, zegt Malva Driessen, docent Sociaal Zekerheidsrecht aan de Universiteit Maastricht en een van de onderzoekers. Volgens haar kan een wettelijk verplichte directe beroepsrisicoverzekering, zoals die geldt in bijvoorbeeld Duitsland en Frankrijk, voorkomen dat slachtoffers van arbeidsongevallen en beroepsziekten niet of onvoldoende worden gecompenseerd. ‘Een aparte verzekering zet werkgevers onder druk om te regelen dat werknemers voldoende worden gecompenseerd bij arbeidsongevallen en beroepsziekten.’

Uit het onderzoek blijkt ook dat werkgevers te weinig doen aan preventie. Ze zouden nauwelijks maatregelen nemen om de werkplek gezonder en veiliger te maken. Hierdoor is er een grotere kans op herhaling van het ongeval of de beroepsziekte, zeggen de wetenschappers. Het komt volgens hen vaak voor dat werknemers na een ongeval of beroepsziekte moeten terugkeren op een werkplek die nog steeds onveilig of ongezond is. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid onthield zich van commentaar.