door tove
Het is ieders nachtmerrie: ongewild een ongeluk veroorzaken waardoor iemand het leven laat. Eén praat met mensen die het hebben meegemaakt in ‘Mij Overkomt Het Niet’.
Journaliste Fatma Taspinar vond na lang aandringen zes mensen bereid die wilden getuigen. Allen hebben ze iets vreselijk achter de rug. Een vrouw lette even niet op waardoor haar kindje verdronk in een vijver, een chauffeur veroorzaakte een dodehoekongeval of een zonnepanelenlegger wiens stagiair door het dak viel, met fatale gevolgen.
“Door mijn werk zag ik vaak mensen die een dodelijk ongeval veroorzaakt hadden”, vertelt Fatma. “Het is normaal in onze maatschappij dat men boos is op mensen die groot leed hebben veroorzaakt, zoals een doodrijder. Iemand die dronken achter het stuur kruipt, heeft er zelf mee de hand in gehad dat een ander om het leven kwam. Maar vaak hadden de daders brute pech. Zij wilden dat leed niet. Weinig mensen staan er bij stil dat het leven van die daders ook voorbij is. Ik wou weten hoe is het om een dader te zijn en daarmee om te gaan.”
“Daders, of laat ik hen vooral ‘veroorzakers’ noemen, zaten er echt niet op te wachten om gefilmd te worden. Het kostte bloed, zweet en tranen om hen te overtuigen, en soms gingen ze opnieuw twijfelen. Wat ik vaak merkte is dat ze niet het slachtoffer wilden uithangen. Ze hadden vooral veel schroom om in beeld te komen.”
Door de gebeurtenis nam hun leven vaak een andere wending. “In de tweede aflevering brengen we het verhaal van een vrachtwagenchauffeur die een dodehoekongeval veroorzaakte. Die man is achteraf nooit meer zijn rijbewijs gaan ophalen.”
Wie slachtoffer is, krijgt meteen hulp aangeboden. “Veroorzakers moeten het ook niet in hun eentje verwerken. Er is slachtofferonthaal van het Parket”, zegt Taspinar. “Mensen die betrokken zijn bij het juridische luik, zijn menselijk. Wij spraken met rechters, procureurs, … en zij gedragen zich niet als boemannen die daders nog een extra schop onder de kont geven.” Toch hangt er de veroorzakers vaak een zwaard van Damocles boven het hoofd. “De juridische mallemolen duurt gemiddeld twee jaar. Ik sprak met een vrouw die een arbeidsongeval veroorzaakte. Op een dag stak er een brief in de bus met de vraag om 500.000 euro op te hoesten voor het Fonds voor Arbeidsongevallen. ‘Op dat moment begreep ik waarom mensen plots beslissen om uit het leven te stappen’, vertrouwde ze me toe.”
‘Mij Overkomt Het Niet’, Eén, maandag, 21.25 uur.