Slachtoffers van arbeidsongevallen en hun nabestaanden weten niet altijd waar ze kunnen aankloppen voor hulp. Ze krijgen te maken met een woud van instanties die niet per se hun belangen behartigen.

Vaak moeten slachtoffers zelf uitzoeken hoe ze de schade gecompenseerd krijgen. De Stichting Arbeidsongevallen gaat deze slachtoffers bijstaan.

Jaarlijks komen in ons land 50 tot 80 mensen om het leven door een bedrijfsongeval. 20.000 werknemers zijn een half jaar of langer arbeidsongeschikt als gevolg van een ongeluk op hun werk. Van de slachtoffers met financile schade krijgt slechts 1 procent een financile compensatie.

Ook is het volgens de nieuwe stichting slecht gesteld met het veiligheidsbewustzijn van bedrijven. De helft van de bedrijven neemt na een ongeval geen maatregelen om herhaling te voorkomen.

Ondersteuning

Voor slachtoffers van misdrijven en verkeersongelukken bestaat stichting Slachtofferhulp Nederland, maar die biedt geen ondersteuning aan slachtoffers van arbeidsongevallen. ,,De Stichting Arbeidsongevallen helpt mensen die slachtoffer zijn van een arbeidsongeval op weg en verwijst ze door naar de juiste instanties en personen”, zegt voorzitter Gerard Schenk. ,,Ook willen we meer begrip kweken voor de situatie van slachtoffers en nabestaanden.” De stichting is opgericht door slachtoffers van arbeidsongevallen en sympathisanten.

Slachtoffers van arbeidsongevallen krijgen soms te maken met inkomstenverlies. Ook hebben ze vaak veel extra medische kosten. Om compensatie te krijgen, is het van belang dat er een duidelijk ongevalsrapport rapport wordt gemaakt. Rapporten laten vaak lang op zich wachten, waardoor slachtoffers in onzekerheid zitten. Rentegratie verloopt niet altijd goed. Bij zzpers zijn de problemen vaak nog groter, aldus de stichting.

Bekkenbreuk

De man van Irene Muoz-Brands uit Purmerend viel van negen meter hoogte op een betonnen vloer toen hij als timmerman aan het werk was. ,,Hij had overal breuken, waaronder een verbrijzelde elleboog en een 3-voudige bekkenbreuk”, vertelt ze. ,,Je bent ineens je hele leven kwijt. Mijn man heeft nooit meer kunnen werken. Nadat je van de schrik bent bekomen, wil je weten wat er precies is gebeurd en wie schuldig is. Dat bleek erg lastig. De arbeidsinspectie had vooral oog voor het bedrijf. Als ik belde, dan zei de inspecteur dat hij het te druk had. Pas na twee maanden kwam hij met mijn man praten. Ik heb daarna heel vaak moeten aandringen om het rapport te krijgen. De stichting kan slachtoffers vertellen waar ze recht op hebben en hoe ze aan de juiste informatie komen.”

Vrijwilligersnetwerk

Via de website www.stichtingarbeidsongevallen.nl kunnen slachtoffers, hun familieleden en andere betrokkenen zich melden en vragen stellen. De stichting heeft een netwerk van vrijwilligers die de slachtoffers adviseren.

Een van de oprichters van de stichting is Laura Brugmans uit Alblasserdam. Zij verloor haar man door een arbeidsongeval in de Rotterdamse haven en schreef daarover vorig jaar het indringende boek En toen ging de bel. Brugmans: ,,Je hebt te maken met ongeloof, verdriet, boosheid, rouw, eenzaamheid en veel geregel. Later komen er vragen over wat er is gebeurd en zit je ineens bij een officier van justitie. Ik had destijds graag gewild dat iemand me de weg wees.”

Door Ed Brouwer – 30-3-2016,